Przejdź do zawartości

Joscelin II z Courtenay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joscelin II z Courtenay
ilustracja
hrabia Edessy
Okres

od 1131
do 1149

Dane biograficzne
Data urodzenia

1113

Data śmierci

1159

Ojciec

Joscelin I z Courtenay

Matka

Beatrycze

Żona

Beatrycze

Dzieci

Joscelin III,
Agnieszka,
Izabela

Joscelin II z Courtenay (ur. 1113[1], zm. 1159) – hrabia Edessy (1131—1149), tytularny hrabia Edessy (1150-1159). Syn Joscelina I i armenki Beatrycze, córki Konstantyna I Armeńskiego.

Joscelin II pochodził z możnego rodu de Courtenay - był czwartym i ostatnim władcą Hrabstwa Edessy. Jego syn nosił już tylko sam tytuł hrabiego Edessy. W 1125, po bitwie pod Azaz, młody Joscelin trafił do niewoli, ale został wykupiony przez króla Baldwina II. W 1131 jego ojciec Joscelin I został ranny w bitwie z Daniszmendydami i Edessa trafiła w ręce Joscelina II. Odmówił on ruszenia na pomoc ojcu, na czele resztek armii Edessy, więc Joscelin I ostatkiem sił odepchnął wrogów i sam zginął podczas walk.

Joscelin II przejął władzę nad najsłabszą i najbardziej odizolowaną z ziem królestwa Jerozolimskiego. W 1138 sprzymierzył się z księciem Antiochii - Rajmundem z Poitiers, i cesarzem bizantyjskim - Janem II, przeciwko Zengi, atabegowi Aleppo. Zengi ich pokonał, a Jan II spróbował przyłączyć Edessę do Bizancjum, ale Joscelin II go odparł. W 1143 zmarli i Jan II i król Jerozolimy - Fulko Andegaweński - Edessa pozostała bez swoich potężnych sojuszników. W 1144 Zengi ponownie najechał Edessę i tym razem ją podbił. Joscelin uciekł do Turbessel, a kiedy Zengi zmarł w 1146 - próbował odbić Edessę. Pokonał go syn Zengi'ego - Nur ad-Din. W odpowiedzi krzyżowcy zwołali II krucjatę, ale nie zdołali odbić hrabstwa. Sam Joscelin w kwietniu 1150 został w drodze do Antiochii wzięty do niewoli przez rozbójników, następnie dostał się w ręce Nur ad-Dina, który kazał go oślepić i wtrącić do więzienia w Aleppo[2]. Zmarł w cytadeli w Aleppo, w 1159.

Małżeństwo i potomstwo

[edytuj | edytuj kod]

Poślubił Beatrycze i miał z nią troje dzieci:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. S. Runciman, Dzieje wypraw krzyżowych, t. II, Warszawa 1987, s. 155.
  2. S. Runciman, Dzieje wypraw krzyżowych, t. II, Warszawa 1987, s. 300.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]